- taniec
- m II, D. tańca; lm M. tańce, D. tańców1. «rytmiczne ruchy ciała, zwłaszcza nóg, wykonywane w takt muzyki jako rozrywka towarzyska, popis artystyczny lub jako forma obrzędowa»
Taniec towarzyski, sceniczny, klasyczny, figurowy, ludowy, narodowy.
Taniec solowy.
Skoczny, powolny, szybki taniec.
Lekcja, nauka tańca.
Sala do tańca.
Prosić kogoś do tańca.
Pójść, porwać kogoś do tańca a. w taniec.
Puścić się w taniec.
∆ Taniec wojenny «u ludów pierwotnych: taniec wykonywany na znak rozpoczęcia wojny»∆ szt. Taniec śmierci «w średniowieczu: krąg taneczny szkieletów i postaci ludzkich symbolizujących głównie reprezentantów wszystkich stanów społecznych; często cykl scen o charakterze dydaktycznym, wyrażających równość wobec śmierci»∆ przestarz. Taniec św. Wita → pląsawica,◊ Ktoś jest do tańca i do różańca «ktoś nadaje się zarówno do zabawy, jak do pracy, kiedy trzeba, jest wesoły, a kiedy trzeba - poważny»2. zwykle w lm, pot. «zabawa taneczna»Iść na tańce.
3. rzad. «utwór muzyczny, przy którym można tańczyć»Orkiestra grała różne tańce.
‹czes. z niem.›
Słownik języka polskiego . 2013.