tendencja

tendencja
ż I, DCMs. \tendencjacji; lm D. \tendencjacji (\tendencjacyj)
1. «dążność w określonym kierunku; skłonność, inklinacja, dyspozycja psychiczna; także: kierunek zarysowujący się w rozwoju czegoś»

Dominująca, szkodliwa, widoczna, wyraźna, zdrowa tendencja.

Tendencje ideologiczne, moralizatorskie, naśladowcze, polityczne, reakcyjne, rewolucyjne.

Tendencje rozwoju gospodarczego.

Tendencje w sztuce.

Coś objawia, wykazuje jakąś tendencję.

Coś jest wyrazem jakichś tendencji.

Tendencja do czegoś budzi się, przejawia się w czymś, wyraża się w czymś, zaznacza się, zarysowuje się.

meteor. Tendencja barometryczna «wartość zmiany ciśnienia atmosferycznego w określonym czasie»
2. lit. «często z odcieniem ujemnym: myśl, idea, teza utworu literackiego, dzieła naukowego, którą autor pragnie przekazać odbiorcom poprzez treść dzieła»
śrdwłc.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • tendencja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. tendencjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ukierunkowanie, dążność w jakimś kierunku; skłonność, dyspozycja, inklinacja do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tendencja pozytywna,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • alegoryzm — m IV, D. u, Ms. alegoryzmzmie, blm «w literaturze i sztuce, głównie średniowiecznej: tendencja do uznawania alegorii za najważniejszy środek wypowiedzi; alegoryczny charakter czegoś, alegoryczność» …   Słownik języka polskiego

  • egocentryzm — m IV, D. u, Ms. egocentryzmzmie, blm «postawa, sposób myślenia, dla którego charakterystyczna jest tendencja do oceniania wszystkiego z punktu widzenia własnej osoby; ujmowanie rzeczywistości w sposób zniekształcony przez subiektywne odczucia» ‹z …   Słownik języka polskiego

  • egotyzm — m IV, D. u, Ms. egotyzmzmie, blm psych. «tendencja do przesadnego zajmowania się własną osobą, kierowania na siebie uwagi otoczenia» ‹fr. z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • eklektyzm — m IV, D. u, Ms. eklektyzmzmie, blm 1. filoz. «łączenie w jedną, zwykle niespójną całość teorii, koncepcji, tez i pojęć z różnych systemów filozoficznych i ideologicznych» 2. szt. «tendencja polegająca na łączeniu różnych elementów formalnych i… …   Słownik języka polskiego

  • federalizm — m IV, D. u, Ms. federalizmzmie, blm 1. «ustrój państwowy oparty na zasadzie federacji» 2. «tendencja tworzenia wielkich zespołów państw na zasadzie federacji» 3. «pogląd społeczny rozwijany w XIX w. przez ideologów drobnomieszczańskich,… …   Słownik języka polskiego

  • idea — ż I, DCMs. idei, B. ideę; lm M. idee, D. idei 1. «myśl przewodnia wyznaczająca cel i kierunek działania, będąca również zasadniczą tendencją twórczości naukowej i artystycznej; pomysł, koncepcja, pojęcie, pogląd, wyobrażenie» Idea polityczna,… …   Słownik języka polskiego

  • informel — m I, D. u, blm szt. «tendencja w sztukach plastycznych, zwłaszcza w malarstwie, zapoczątkowana w 1950 r. we Francji i w USA, przejawiająca się w wykorzystywaniu metody automatyzmu i działania przypadku w procesie tworzenia dzieła» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • kierunek — m III, D. kieruneknku, N. kieruneknkiem; lm M. kieruneknki 1. «strona, ku której zwraca się jakiś ruch lub zwrócony jest jakiś przedmiot; droga, linia prowadząca do jakiegoś miejsca, celu» Kierunek niewiadomy, południowy, poziomy, przeciwny.… …   Słownik języka polskiego

  • koloryzm — m IV, D. u, Ms. koloryzmzmie, blm szt. «tendencja w malarstwie polegająca na uznawaniu prymatu koloru w kompozycji malarskiej nad innymi czynnikami, np. linią i formą» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”