- torba
- ż IV, CMs. \torbabie; lm D. \torbareb1. «podłużny woreczek z papieru lub plastyku, używany jako opakowanie najczęściej do materiałów sypkich, drobnych; zawartość takiego opakowania»
Torba papierowa, plastykowa.
Torba z cukrem, z mąką, z kaszą.
Nasypywać coś do toreb.
Zużyć torbę mąki.
2. «rodzaj worka różnego kształtu, wykonanego z różnych materiałów, zwykle z uchwytem lub uchwytami do noszenia; także rodzaj walizeczki, małej teczki, zwykle ozdobnie wykończonych, używanych przez kobiety do noszenia przy sobie drobiazgów; torebka»Torba gospodarcza, podróżna.
Torba myśliwska.
Damska torba.
Torba kopertowa, walizkowa.
Torba na narzędzia.
Torba na zakupy.
Torba zamykana na suwak, na zamek.
Nosić torbę na ramieniu, pod pachą, na ręce.
◊ Pójść z torbami «stać się nędzarzem, zubożeć»◊ Puścić kogoś z torbami «doprowadzić kogoś do nędzy»przen.a) «o wypchniętych, nadmiernie rozciągniętych częściach ubrania»Spodnie z torbami na kolanach.
b) «o zwisającej skórze, zwykle pod oczami (u człowieka)»∆ Torby policzkowe «fałdy skóry przy pysku niektórych zwierząt (np. chomików), w których przenoszą one zapasy pokarmu»3. biol. «u samic niektórych ssaków: fałd skórny w formie kieszeni, w którym przebywają i rozwijają się małe»
Słownik języka polskiego . 2013.