- cebula
- ż I, DCMs. \cebulali; lm D. \cebulaul1. «Allium cepa, roślina warzywna z rodziny amarylkowatych; skrócony pęd podziemny tej rośliny, bulwa o ostrym zapachu i smaku, używana jako przyprawa kuchenna i jarzyna»
Cebula zwyczajna, jadalna.
Kilogram cebuli.
Uprawa cebuli.
Krajać, smażyć cebulę.
∆ bot. Cebula morska «Urginea maritima, śródziemnomorska bylina z rodziny liliowatych, uprawiana dla dużych bulw, zawierających substancje stosowane w lecznictwie i w produkcji trutek na gryzonie, rzadziej hodowana jako ozdobna roślina doniczkowa; ckliwica»◊ Ubierać się na cebulę «ubierać się ciepło, nakładając jedną rzecz na drugą, by w razie potrzeby móc część z nich zdjąć»przen.a) «jakikolwiek przedmiot przypominający kształtem cebulę jadalną, zwłaszcza: kopuła»Błyszczące cebule cerkwi.
b) «staroświecki duży okrągły zegarek kieszonkowy»Sprawdzić godzinę na srebrnej szwajcarskiej cebuli.
2. «podziemny, skrócony pęd, bulwa o mięsistych liściach - łuskach, zawierających substancje zapasowe dla pączka, znajdującego się wewnątrz; organ rozmnażania wegetatywnego roślin cebulkowych, głównie liliowatych»Cebule tulipanów, hiacyntów.
‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.