trup

m IV, DB. -a; lm M. -y, D. -ów, B.=M.

«ciało zmarłego człowieka, zwłoki; niekiedy ciało padłego zwierzęcia, padlina»

Trup ludzki.

Trup konia, niedźwiedzia.

Trupy poległych.

Stosy trupów na pobojowisku.

Blady, zimny jak trup.

◊ Trup ściele się gęsto «ludzie masowo umierają, giną»

◊ Żyjący, żywy trup, trup za życia «człowiek bliski śmierci, schorowany, bardzo źle wyglądający lub niezdolny do życia wskutek załamania psychicznego»

◊ Kłaść, położyć, powalić kogoś trupem «zabijać, zabić kogoś»

◊ Paść trupem «umrzeć nagle, zostać zabitym»

◊ Choćbym, żebym miał paść trupem, (to)…; prędzej trupem padnę, nim… «nigdy nie zrobię czegoś, nie zgodzę się, nie pozwolę na coś»

◊ Iść po trupach «zmierzać do celu nie przebierając w środkach, postępując bezwzględnie wobec osób stanowiących przeszkodę w osiągnięciu tego celu»

◊ Po moim trupie! «wykrzyknienie wyrażające protest, stanowczą odmowę: raczej umrę, niż do tego dopuszczę; nigdy na to nie pozwolę»

◊ pot. Trup na miejscu «o człowieku, który został zabity lub umarł nagle (np. na skutek nieszczęśliwego wypadku), także o zwierzęciu, które padło, zostało zabite»

◊ posp. Niech padnę trupem «rodzaj zaklęcia się, zapewniającego o prawdzie tego, co się mówi; klnę się na swoje życie»

◊ Zalać się, urżnąć się w trupa, na trupa «upić się do utraty przytomności»