- tryumfatorka
- ż III, CMs. \tryumfatorkarce; lm D. \tryumfatorkarek«kobieta, która odniosła tryumf, zwycięstwo, sukces, która święci tryumfy»
Słownik języka polskiego . 2013.
tryumfatorka
Look at other dictionaries:
tryumfatorka || triumfatorka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. tryumfatorka || triumfatorkarce; lm D. tryumfatorka || triumfatorkarek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od tryumfator w zn. 1.: Tryumfatorka teleturnieju. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
triumfatorka — ż III, CMs. triumfatorkarce; lm D. triumfatorkarek → tryumfatorka … Słownik języka polskiego
triumfatorka — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tryumfatorka {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
