- turkuć
- m I, DB. \turkućucia; lm M. \turkućucie, D. \turkućuciów (\turkućuci)∆ zool. Turkuć a. turkuć podjadek «Gryllotalpa gryllotalpa, owad z nadrodziny świerszczy, charakteryzujący się silnie rozwiniętym przedtułowiem i łopatkowato rozszerzonymi przednimi nogami, służącymi mu do grzebania w ziemi; większą część życia spędza pod ziemią, żywi się owadami i korzonkami kiełkujących roślin wyrządzając szkody w zasiewach»
Słownik języka polskiego . 2013.