- tytan
- m IV, Ms. \tytannie1. DB. -a; lm M. -i, DB. -ów«w mitologii greckiej: każdy z olbrzymów, dzieci Urana (boga nieba) i Gai (bogini ziemi), którzy stoczyli z Zeusem walkę o władzę nad światem i zostali strąceni do Tartaru»przen. «człowiek ogromnego wzrostu i wielkiej siły; człowiek silny moralnie»
Tytan pracy.
2. D. -u, B.=M., blmchem. «(Ti) pierwiastek chemiczny z podgrupy tytanowców, liczba atomowa 22, metal srebrzystoszary, lekki, twardy, trudno topliwy, o dużej wytrzymałości mechanicznej, odporny na korozję, stosowany głównie w postaci stopów jako materiał konstrukcyjny w produkcji samolotów, okrętów, aparatury chemicznej»‹z gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.