- uchować
- dk I, \uchowaćam, \uchowaćasz, \uchowaćają, \uchowaćaj, \uchowaćał, \uchowaćany1. «ustrzec, uchronić, obronić; zachować»
Uchować przed złem.
Uchować kogoś przed zmartwieniami, przed niebezpieczeństwem, przed niedostatkiem.
◊ Nic, niczego przed kimś nie można uchować, nie uchowasz «ktoś wszystko ruszy, weźmie, zobaczy»◊ Uchowaj Boże «absolutnie nie, nic podobnego»2. «wychować, odchować, wyhodować»Uchować byczka, kozę, owcę.
uchować się1. «ujść zniszczeniu, uchronić się, ustrzec się, zachować si껯adna tajemnica się nie uchowa.
Uchowały się dawne obyczaje.
Samowar uchował się na strychu.
◊ Nic się przed kimś nie uchowa «ktoś wszystko ruszy, zobaczy, weźmie»2. przestarz. «zostać, utrzymać się przy życiu; wyżyć»Jedno dziecko zmarło, dwoje się uchowało.
Nie bądź taki mądry, bo się nie uchowasz.
◊ Ktoś się jakimś uchował; gdzie się taki uchował «ktoś się ostał, pozostał jako jeden z nielicznych; skąd się taki wziął»
Słownik języka polskiego . 2013.