- uciąć
- dk Xc, utnę, utniesz, utnij, uciął, ucięła, ucięli, ucięty, uciąwszy - ucinać ndk I, \uciąćam, \uciąćasz, \uciąćają, \uciąćaj, \uciąćał, \uciąćany1. «oddzielić coś od czegoś za pomocą ostrego przedmiotu, narzędzia, skrócić przez cięcie; odciąć, obciąć, ściąć, odrąbać»
Uciąć gałąź.
Uciąć warkocz dziewczynce.
◊ pot. Jak uciął, jak nożem uciął a) «nagle, raptownie, z miejsca, od razu» b) «dokładnie, akurat»◊ Ktoś da, dałby sobie głowę, rękę uciąć, że… «ktoś jest całkowicie pewny, że…, twierdzi z całą pewnością, że…»◊ Ktoś da, dałby sobie rękę uciąć za kogoś «ktoś jest gotów do największych poświęceń dla kogoś; ktoś ręczy za kogoś»2. «gwałtownie, raptownie coś przerwać, zakończyć (zwykle: mowę, rozmowę), nie pozwolić na kontynuowanie czegoś; urwać, przeciąć»Uciąć nagle, w pół słowa, w pół zdania, w pół taktu.
Uciąć dyskusję.
3. pot. «wykonać coś z wprawą, ochotą, żwawo, odbyć coś»zwykle we fraz. Uciąć sobie pogawędkę, pogwarkę, rozmowę telefoniczną «pogawędzić, pogwarzyć, porozmawiać»◊ Uciąć sobie drzemkę «pospać sobie jakiś czas, zdrzemnąć się»◊ Uciąć flirt, romans «poflirtować, poromansować»4. «uderzyć, ukłuć czymś ostrym; ukąsić, ugryźć (zwykle o owadach)»Pszczoła ucięła go w policzek.
◊ Jakby kogoś giez uciął «ktoś stał się zły, rozzłościł się»
Słownik języka polskiego . 2013.