Udławić się ością.
Słownik języka polskiego . 2013.
udławić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dławić się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
udławić się — pot. Udław się, bodajbyś się udławił «zwrot używany w sytuacji, gdy ktoś nie może uzyskać od kogoś tego, na czym mu bardzo zależy»: Dzięki mnie jesz pan ten obiad. Ja dałem jajka. – Samżeś mi pan to zaproponował. – Z litości. – A jedz pan sam,… … Słownik frazeologiczny
dławić się – udławić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} tracić oddech, dusić się, umierać z braku powietrza spowodowanego obcym ciałem tkwiącym w gardle : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dławić się ością. Udławić się pestką śliwki. Nie jedz tak szybko, bo się udławisz! {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadławić się — dk VIa, zadławić sięwię się, zadławić sięwisz się, zadławić siędław się, zadławić sięwił się «połknąwszy coś stracić oddech; udławić się» Zadławić się ością … Słownik języka polskiego
ość — ż V, DCMs. ości; lm M. ości 1. «cienka kostka występująca między mięśniami szkieletowymi ryb kostnoszkieletowych powstała przez skostnienie ścięgien» Rybie ości. Obrać, oczyścić rybę z ości. Udławić się ością. ◊ Coś stanęło komuś ością w gardle… … Słownik języka polskiego
