- ująć
- dk Xc, ujmę, ujmiesz, ujmij, ujął, ujęła, ujęli, ujęty, ująwszy - ujmować ndk IV, \ująćmuję, \ująćmujesz, \ująćmuj, \ująćował, \ująćowany1. «wziąć, uchwycić coś ręką, rękami lub narzędziem; dawniej: objąć kogoś»
Ująć młot obiema rękami, w obie ręce.
Ująć głowę w dłonie.
Ująć czyjąś rękę.
Ująć kogoś pod rękę, za ramię.
Ująć konia za cugle.
◊ Ująć rządy, ster rządów w swoje ręce «zacząć sprawować władzę, zacząć rządzić, kierować czymś, kimś»◊ Ująć coś, kogoś w garść, w karby «podporządkować sobie coś, kogoś; poskromić, ujarzmić kogoś»2. tylko dk «schwytać, zatrzymać, aresztować»Ująć bandytę.
3. «sformułować coś w pewien sposób, dać czemuś określoną formę»Ujął swoją myśl w lapidarnym skrócie.
Morał ujęty w formę przysłowia.
Treść utworu ujęta w kilku słowach.
4. «zyskać czyjąś sympatię, przyjaźń, pociągnąć kogoś ku sobie; zjednać»Ujmować sobie ludzi.
Ujął wszystkich swoją uprzejmością, serdecznością.
Ująć kogoś za serce.
5. «odjąć trochę czegoś; uszczuplić coś, opuścić coś, np. w opowiadaniu»Ująć trochę bagażu, zapasów.
Opowiedział wszystko, niczego nie ujmując.
◊ Ująć sobie lat «podać, że się ma mniej lat, niż jest w rzeczywistości»◊ Nic dodać, nic ująć «zwrot określający doskonałość jakiejś wypowiedzi; doskonale, bez zarzutu»◊ Nie ujmując komuś czegoś, niczego komuś nie ujmując… «nie negując jakichś cech u kogoś, czyichś zalet, nie umniejszając czyjegoś znaczenia, czyjejś wartości…»ująć się - ujmować się1. «stanąć w czyjejś obronie, wziąć kogoś w obronę»Ująć się za winowajcą, za pokrzywdzonym.
2. książk. strona zwrotna czas. ująć w zn. 1Ująć się za głowę (ze zmartwienia, z bólu).
◊ Ująć się pod boki «oprzeć dłonie na biodrach, zwykle dla wyrażenia pewności siebie»3. książk. «ująć, objąć siebie wzajemnie»Ujęli się w tańcu za ręce.
Słownik języka polskiego . 2013.