- umaić
- dk VIa, umaję, umaisz, umaj, umaił, umajony - rzad. umajać ndk I, \umaićam, \umaićasz, \umaićają, \umaićaj, \umaićał, \umaićany«przybrać, ozdobić coś zielonymi gałązkami, liśćmi, kwiatami; o roślinności: pokryć ziemię zielonością, kwiatami»
Umaić chaty brzeziną.
umaić się - umajać się, książk. «zostać umajonym; pokryć się zielonością, kwiatami»Pola umaiły się świeżą roślinnością.
Słownik języka polskiego . 2013.