- umrzeć
- dk XI, umrę, umrzesz, umrzyj, umarł, umarły, umarłszy - umierać ndk I, \umrzećam, \umrzećasz, \umrzećają, \umrzećaj, \umrzećał«zakończyć życie, przestać żyć; skonać»
Umrzeć młodo, w kwiecie wieku.
Umrzeć nagle.
Umrzeć z honorem, jak bohater.
Umierać bezpotomnie.
Umrzeć na serce, na zapalenie płuc.
Umrzeć gwałtowną, nagłą śmiercią.
Umrzeć z głodu, z wyczerpania.
Umrzeć z upływu krwi albo wskutek upływu krwi.
◊ pot. Umrzeć dla świata «zerwać stosunki z ludźmi, wycofać się z życia towarzyskiego; wstąpić do klasztoru»◊ Żyć, nie umierać «zwrot oznaczający sytuację pozwalającą na łatwe, przyjemne życie; nie może być lepiej»◊ Umarł w butach «o sytuacji beznadziejnej, bez wyjścia; nie ma wyjścia, przepadło»◊ Od tego się nie umiera, od tego nikt nie umarł «coś nie przyniesie komuś większej szkody, coś można wytrzymać, znieść; to nic nie szkodzi»◊ zwykle ndk Umierać z ciekawości, ze strachu, z nudów itp. «być bardzo ciekawym, przestraszonym, znudzonym itp.»przen.Umarło uczucie.
Wspomnienia o kimś umarły.
Słownik języka polskiego . 2013.