uobecniać

ndk I, \uobecniaćam, \uobecniaćasz, \uobecniaćają, \uobecniaćaj, \uobecniaćał, \uobecniaćany - uobecnić dk VIa, \uobecniaćnię, \uobecniaćnisz, \uobecniaćnij, \uobecniaćnił, \uobecniaćniony

«uprzytomniać, unaoczniać, uzmysławiać, wyobrażać»

Opowiadający starał się uobecnić słuchaczom wydarzenia.

uobecniać się - uobecnić się «unaoczniać się, przedstawiać się, być odtwarzanym, wywoływanym w pamięci»

Coś uobecnia się w świadomości.