- utopić
- dk VIa, \utopićpię, \utopićpisz, utop, \utopićpił, \utopićpiony1. «pozbawić życia przez zanurzenie w wodzie, wrzucenie do wody; spowodować, żeby coś znalazło się całkowicie pod wodą»
Utopić mysz.
◊ Ktoś utopiłby kogoś, rad by utopić kogoś w łyżce wody «ktoś nienawidzi kogoś, życzy mu najgorszych rzeczy»◊ Utopić troski, kłopoty, smutki w winie, wódce «znaleźć zapomnienie w piciu wina, wódki»◊ Utopić fortunę, pieniądze w czymś «stracić na coś, zainwestować w coś wiele pieniędzy»2. «zagłębić coś w czymś»Utopić twarz w poduszce.
◊ Utopić w kimś lub w czymś oczy, wzrok, spojrzenie «wpatrzyć się w kogoś, w coś uporczywie, natarczywie»3. książk. «wbić coś głęboko (zwykle ostre narzędzie); zatopić»Utopić nóż, sztylet w czyjejś piersi.
utopić się «stracić życie przez pogrążenie się, zanurzenie się w wodzie (w błocie); utonąć»Utopić się w rzece, w morzu, w stawie.
Utopić się na bagnach.
Słownik języka polskiego . 2013.