- uzdolniony
- \uzdolnionynieni«odznaczający się zdolnościami; zdolny, utalentowany»
Uzdolniony polityk, sportowiec.
Uzdolnione artystycznie dziecko.
Wybitnie, wszechstronnie uzdolniony człowiek.
Słownik języka polskiego . 2013.
uzdolniony
Look at other dictionaries:
uzdolniony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, uzdolnionynieni {{/stl 8}}{{stl 7}} mający uzdolnienia; utalentowany, zdolny, pojętny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uzdolniony aktor. Dziecko uzdolnione muzycznie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stracić — 1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę … Słownik frazeologiczny
aktorsko — przysłów. od aktorski Uzdolniony aktorsko … Słownik języka polskiego
fachowo — 1. «w zakresie fachu, pod względem fachowym» Fachowo uzdolniony, wykształcony. 2. «z fachową znajomością rzeczy» Oceniać fachowo budowę. Szyć fachowo. Wykonać coś fachowo … Słownik języka polskiego
fenomen — m IV, D. u, Ms. fenomennie; lm M. y, D. ów 1. DB. a; lm DB. ów «ktoś nadzwyczajny, niezwykle uzdolniony, utalentowany» Aktorski, śpiewaczy fenomen. 2. «rzadkie, niezwykłe zjawisko; rzecz wyjątkowa, zadziwiająca» Muzealny fenomen. Fenomen natury.… … Słownik języka polskiego
fenomenalnie — fenomenalnieej przysłów. od fenomenalny Fenomenalnie uzdolniony … Słownik języka polskiego
lingwistycznie — przysłów. od lingwistyczny Uzdolniony lingwistycznie … Słownik języka polskiego
matematyk — m III, DB. a, N. matematykkiem; lm M. matematykycy, DB. ów 1. «pracownik naukowy zajmujący się matematyką; osoba mająca wykształcenie z zakresu matematyki; pot. nauczyciel matematyki w szkole» Kongres, zjazd matematyków. Wykształcić się na… … Słownik języka polskiego
mimik — m III, DB. a, N. mimikkiem; lm M. mimikicy, DB. ów 1. «człowiek uzdolniony mimicznie, umiejący wyrażać uczucia i myśli za pomocą mimiki» 2. → mim w zn. 1 … Słownik języka polskiego
muzykalny — muzykalnyni, muzykalnyniejszy 1. «wrażliwy na muzykę, uzdolniony do muzyki» Była bardzo muzykalna, pięknie grała na skrzypcach. ∆ Pamięć muzykalna «zdolność dokładnego odtwarzania zasłyszanych melodii» ∆ Słuch muzykalny, ucho muzykalne «słuch… … Słownik języka polskiego
