uznoić

dk VIa, uznoję, uznoisz, uznój, uznoił, uznojony

zwykle w imiesł. biernym, książk. «bardzo zmęczyć; utrudzić, znużyć, zmordować»

Ludzie uznojeni pracą w polu.

Konie uznojone długą drogą.

uznoić się rzad. «bardzo się zmęczyć; utrudzić się, znużyć się»

Uznoić się długim marszem.