- wajdelota
- m odm. jak ż IV, CMs. \wajdelotaocie; lm M. \wajdelotaoci, DB. \wajdelotatówhist. «w czasach przedchrześcijańskich na Litwie: wieszczek, śpiewak pełniący funkcję kapłana niższego stopnia w obrzędach kultowych»‹z pruskiego›
Słownik języka polskiego . 2013.