ceramika

ż III, CMs. \ceramikaice, blm

1. «sztuka wyrabiania i wypalania przedmiotów z różnych glinek; garncarstwo użytkowe i artystyczne; dział technologii, przemysł zajmujący się wytwarzaniem takich przedmiotów»

Zajmować się ceramiką.

Zastosowanie wysokiej temperatury w ceramice.

∆ techn. Ceramika metali «gałąź metalurgii obejmująca wytwarzanie proszków metali oraz przedmiotów z tych proszków przez prasowanie ich w formach i następnie spiekanie; metalurgia proszków»

2. «wyroby użytkowe i dekoracyjne formowane z naturalnych glin oraz ich mieszanin z dodatkami mineralnymi i organicznymi, a następnie suszone i wypalane»

Ceramika szkliwiona, malowana, polewana.

Ceramika kielecka, kaszubska, drezdeńska.

∆ Ceramika architektoniczna «wyroby z gliny, terakoty, klinkieru, kamionki, fajansu i porcelany, używane do zdobienia budowli»

∆ Ceramika budowlana «wyroby ceramiczne stanowiące materiały budowlane (np. cegły, dachówki, kafle, kamionka kanalizacyjna i in.)»

∆ archeol. Ceramika wstęgowa, sznurowa, grzebykowa itp. «naczynia gliniane o ornamentyce w kształcie wstęg, sznurów lub grzebieni, charakterystycznej dla kultury europejskiej plemion przedhistorycznych»

‹fr. z gr.›