- wariat
- m IV, DB. -a, Ms. \wariatacie; lm M. \wariataci, DB. -ówpot. «człowiek umysłowo chory»
Cichy, spokojny, nieszkodliwy wariat.
∆ Dom wariatów; szpital (dla) wariatów «szpital psychiatryczny»◊ Kiepski wariat «człowiek trochę niespełna rozumu (czasem używane jako wyzwisko)»◊ Skończony wariat «prawdziwy, zupełny wariat; także o człowieku nierozważnym, nieobliczalnym»◊ Śmiać się, pędzić itp. jak wariat «śmiać się, pędzić, robić coś gwałtownie, bez opamiętania, w sposób szalony»◊ Robić coś na wariata «robić coś bez przygotowania, ryzykując, licząc na to, że się uda»◊ Robić z kogoś wariata, posp. robić z tata wariata «narażać kogoś na śmieszność, ośmieszać kogoś, kpić z kogoś»◊ Udawać, robić z siebie wariata, posp. strugać wariata «udawać, że się o niczym nie wie, nic nie rozumie»przen. «człowiek postępujący nierozważnie, bezsensownie, nieobliczalnie; narwaniec, postrzeleniec»Zawsze z niego był wariat.
Co robisz, wariacie?!
‹z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.