- wartogłów
- m IV, DB. \wartogłówgłowa, Ms. \wartogłówgłowie; lm M. \wartogłówgłowy, DB. \wartogłówgłowówprzestarz. «człowiek lekkomyślny, niezrównoważony; lekkoduch, postrzeleniec»
Słownik języka polskiego . 2013.
wartogłów
Look at other dictionaries:
ЩЕЛКОПЁР — ВЕРТОПРАХ И ЩЕЛКОПЁР В истории русского литературного языка XVIII и XIX вв. одни и те же модели словообразования и словосложения оказываются активными и для русских народных и для книжных, старославянских основ. Возможны разнообразные скрещения и … История слов
