wczep

wczep
m IV, D. -u, Ms. \wczeppie; lm M. -y
bud. «złącze dwóch desek lub bali pod kątem, będące odmianą czopa; także: sposób łączenia elementów drewnianych pod kątem prostym, stosowany np. przy konstrukcji skrzyń, ościeżnic»

Łączyć belki wczepami.

Skrzynia zbijana na wczep.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • wczepić — dk VIa, wczepićpię, wczepićpisz, wczep, wczepićpił, wczepićpiony wczepiać ndk I, wczepićam, wczepićasz, wczepićają, wczepićaj, wczepićał, wczepićany «zahaczyć celowo o coś czymś ostrym; chwycić mocno za coś, wbijając palce, pazury itp.; wpić»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”