- wendeta
- ż IV, CMs. \wendetaecie; lm D. \wendetaet«zwyczaj wywierania krwawej zemsty na sprawcy zabójstwa (lub na kimś z jego rodu) przez członków rodziny (zwykle najbliższej) zabitego; rozpowszechniony w Europie w średniowieczu, przetrwał do XX w. np. na Korsyce, Sardynii, Sycylii»‹wł.›
Słownik języka polskiego . 2013.