Słownik języka polskiego . 2013.
węglik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. węglika, chem. {{/stl 8}}{{stl 7}} związek węgla z metalami i niektórymi niemetalami, powstający podczas ogrzewania tlenków lub pierwiastków z węglem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Węglik wapnia, czyli karbid. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cementyt — m IV, D. u, Ms. cementytycie, blm chem. «związek chemiczny, węglik żelaza, składnik strukturalny stali i żeliw, nadający im twardość i kruchość, odporny na działanie czynników chemicznych» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
karbid — m IV, D. u, Ms. karbididzie 1. blm «węglik wapnia otrzymywany w piecach elektrycznych z wapna palonego i koksu, stosowany w przemyśle chemicznym, m.in. do produkcji acetylenu i azotniaku» 2. chem. karbidy «połączenie węgla z innymi pierwiastkami; … Słownik języka polskiego
karborund — m IV, D. u, Ms. karborundndzie, blm chem. techn. «związek chemiczny węgla z krzemem, otrzymywany sztucznie w piecach elektrycznych; ciało krystaliczne, bardzo twarde, używane m.in. jako materiał ścierny i materiał ognioodporny; węglik krzemu» ‹n … Słownik języka polskiego
karbid — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. karbididzie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} substancja chemiczna (węglik wapnia) uzyskiwana przez ogrzewanie wapna palonego i koksu, stosowana do produkcji acetylenu, nawozu azotowego oraz jako środek redukujący… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
