- wieczór
- m IV, Ms. \wieczórczorze; lm M. \wieczórczory1. D. \wieczórczoru a. \wieczórczora«część doby rozpoczynająca się z końcem dnia i poprzedzająca noc; czas między zachodem słońca a nocą»
Ciepły, letni wieczór.
Dżdżysty, jesienny wieczór.
Księżycowy wieczór.
Wieczór wigilijny, sylwestrowy.
Tego wieczoru a. wieczora była w kinie.
Pracować od rana do wieczora.
Mieć wolny, zajęty wieczór.
Wieczór zapada.
∆ Co wieczór «codziennie wieczorem, każdego wieczoru»∆ Nad wieczorem, pod wieczór «gdy się zbliża wieczór»◊ Dobry wieczór «forma powitania stosowana wieczorem»2. D. \wieczórczoru«publiczne zebranie wieczorne z programem literackim, muzycznym itp., często poświęcone jakiemuś pamiętnemu wydarzeniu, jakiejś wybitnej postaci np. pisarza, artysty; wieczorna impreza artystyczna»Wieczór literacki, słowno-muzyczny.
Wieczór baletowy.
Wieczór jubileuszowy.
Wieczór poezji.
Wieczór muzyki barokowej.
Wieczór ku czyjejś czci.
∆ Wieczór autorski «zebranie, na którym autor wygłasza przed uczestnikami spotkania swoje utwory»3. D. \wieczórczoruprzestarz. «wieczorne spotkanie towarzyskie; zabawa, przyjęcie odbywające się wieczorem»Proszony wieczór.
◊ Wieczór kawalerski «zabawa, przyjęcie w gronie męskim; przyjęcie u pana młodego w wigilię ślubu»wieczorem, wieczorami, wieczór «w porze wieczornej, gdy jest wieczór»Wrócił do domu o ósmej wieczorem a. o ósmej wieczór.
Wyjeżdża jutro wieczorem.
Czyta dużo wieczorami.
Słownik języka polskiego . 2013.