- wieniec
- m II, D. wieńca; lm M. wieńce, D. wieńców1. «wiązanka w kształcie koła, upleciona z kwiatów, liści, kłosów itp.; duży wianek, girlanda opasująca coś dokoła»
Wieniec z jedliny i kwiatów.
Wieniec na trumnę.
Złożyć wieniec pod pomnikiem.
Włożyć komuś wieniec na czoło, na skroń, na głowę.
∆ Wieniec dożynkowy «wieniec z kłosów, ozdobiony wstążkami, owocami itp. wręczany podczas uroczystości dożynek ich gospodarzowi»∆ Wieniec laurowy; wieniec z lauru, z wawrzynu «wieniec z liści wawrzynu, będący u starożytnych Greków i Rzymian symbolem zwycięstwa, sławy, przyznawany zwycięzcom, artystom, uczonym»przen. «zwycięstwo, sława»2. «kolisty przedmiot lub szereg przedmiotów nanizanych na coś, związanych, splecionych na kształt koła»Wieniec grzybów, obwarzanków.
Wieniec kiełbasy.
przen. «krąg, koło opasujące, otaczające coś»Był otoczony wieńcem dzieci i wnuków.
3. łow. «poroże jelenia»4. techn. «obwodowa część koła np. zębatego lub tarczy»
Słownik języka polskiego . 2013.