- włożyć
- dk VIb, \włożyćżę, \włożyćżysz, włóż, \włożyćżył, \włożyćżony - wkładać ndk I, \włożyćam, \włożyćasz, \włożyćają, \włożyćaj, \włożyćał, \włożyćany1. «umieścić coś w czymś, w środku czegoś; wetknąć»
Włożyć list do koperty.
Włożyć ręce do kieszeni.
Włożyć klucz w dziurkę od klucza.
Włożyć mięso do garnka.
◊ Włożyć coś między bajki «uznać coś za rzecz niemożliwą, nieprawdopodobną, zmyśloną»◊ Włożyć komuś broń do ręki przeciw komuś (przeciw sobie) «ułatwić wystąpienie przeciw komuś (przeciw sobie), dostarczyć komuś argumentów polemicznych»◊ Włożyć komuś w usta jakieś słowa «przedstawić, podać jakieś słowa jako czyjąś wypowiedź (zwykle postaci literackiej)»◊ Nie mieć co do garnka, do ust (pot. do gęby) włożyć «nie mieć nic do jedzenia; głodować»◊ pot. Wkładać coś komuś (łopatą) do głowy, do łba «tłumaczyć coś jasno, przystępnie, używając najprostszych sformułowań, uczyć kogoś z trudem»2. «umieszczać coś na kimś, na sobie (zwłaszcza ubranie), ubrać się lub ubrać kogoś w coś, nałożyć, nasadzić, naciągnąć; wdziać»Włożyć sukienkę, buty, palto, rękawiczki.
Włożyć chustkę na głowę.
Włożyć zegarek na rękę.
Włożyć pierścionek na palec.
◊ Włożyć na kogoś obowiązek, zadanie itp. «zobowiązać kogoś do czegoś, obarczyć zadaniem itp.»3. «wnieść jako wkład; wpłacić»Włożyć pieniądze na książeczkę PKO.
Włożył w tę inwestycję wszystkie pieniądze.
przen.Włożył w to wiele pracy.
Włożył duszę i serce w tę sprawę.
Słownik języka polskiego . 2013.