- chałturzysta
- m odm. jak ż IV, CMs. \chałturzystayście; lm M. \chałturzystayści, DB. \chałturzystatówpot. «ten, kto uprawia chałturę»
To typowa praca naukowca - chałturzysty.
Słownik języka polskiego . 2013.
chałturzysta
Look at other dictionaries:
chałturzysta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. chałturzystayście, lm M. chałturzystayści, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba często zajmująca się chałturami, chałturząca, uprawiająca chałturę; chałturszczyk, chałturnik : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciężkie czasy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chałturnik — m III, DB. a, N. chałturnikkiem; lm M. chałturnikicy, DB. ów pot. «ten, kto uprawia chałturę; chałturzysta» … Słownik języka polskiego
chałturowiec — m II, DB. chałturowiecwca; lm M. chałturowiecwcy, DB. chałturowiecwców pot. → chałturzysta … Słownik języka polskiego
chałturnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. chałturnikicy, pot., {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co chałturzysta: Ściągać na imprezę chałturników. Wyrobić sobie markę chałturnika. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chałturszczyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb, pot., {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co chałturzysta. <ros.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chałturzystka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. chałturzystkatce; lm D. chałturzystkatek, pot., {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. chałturzysta: Występy jakiejś chałturzystki. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
