Słownik języka polskiego . 2013.
wotum — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lmM. wotumta {{/stl 8}}{{stl 7}} symboliczny przedmiot ofiarowany kościołowi i zawieszany na ołtarzu, figurze świętej itp. w jakiejś intencji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wota dziękczynne. Złożyć wota w kościele. Skrzynka z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wotum nieufności — {{/stl 13}}{{stl 7}} uchwała parlamentu nie aprobująca polityki rządu, pociągająca za sobą dymisję premiera lub rządu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głosować, uchwalać, oddalać wotum nieufności. Czekać na konsekwencje wotum nieufności. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wotum zaufania — {{/stl 13}}{{stl 7}} uchwała parlamentu aprobująca działania rządu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Udzielić wotum zaufania. Debatować nad wotum zaufania dla rządu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wotywny — 1. «dotyczący wotywy, będący wotywą» Msza wotywna. 2. «stanowiący wotum, ofiarowany jako wotum» Ofiary wotywne … Słownik języka polskiego
Пражмовский Николай — (Pražmowski, 1617 1673) польский политич. деятель. При короле Яне Казимире был вел. канцлером и архиепископом гнезненским; принимал деятельное участие в заключении оливского мира (1660). Вместе с Пацом и Морштыном стоял во главе так называемой… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Старовольский — (Симон Starowolski, 1588 1656) выдающийся польский писатель. Много путешествовал за границей, где собирал материалы для своих Zyciorysy sławnych i uczonych Polaków ; долго состоял секретарем при великом гетмане коронном Ходкевиче; под конец жизни … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
kryzys — m IV, D. u, Ms. kryzyssie; lm M. y 1. «sytuacja niekorzystna dla kogoś lub czegoś» Kryzys mieszkaniowy, światopoglądowy. Kryzys wierzeń. Przeżywać kryzys. ∆ polit. Kryzys rządowy «sytuacja wywołana upadkiem rządu w wyniku wyrażenia mu przez… … Słownik języka polskiego
nieufność — ż V, DCMs. nieufnośćści, blm «brak ufności, zaufania; podejrzliwość, niedowierzanie, sceptycyzm» Nieufność do ludzi, do nowości. Wzbudzić w kimś nieufność. Nabrać nieufności do kogoś, w stosunku do kogoś, do czegoś. Podchodzić do kogoś, do czegoś … Słownik języka polskiego
zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… … Słownik języka polskiego
