- wpakować
- dk IV, \wpakowaćkuję, \wpakowaćkujesz, \wpakowaćkuj, \wpakowaćował, \wpakowaćowany - rzad. wpakowywać ndk VIIIa, \wpakowaćowuję, \wpakowaćowujesz, \wpakowaćowuj, \wpakowaćywał, \wpakowaćywany,pot. «włożyć coś do czegoś z trudem, siłą; wepchnąć, wcisnąć»
Wpakować zbyt dużo rzeczy do walizki.
Wpakować ręce do kieszeni.
◊ Wpakować komuś kulę (w łeb), nóż (w serce, w plecy) itp. «zabić, zranić kogoś strzelając lub wbijając nóż»◊ Wpakować w coś dużo, masę pieniędzy, majątek «wydać na coś dużo pieniędzy, włożyć w coś (np. w przedsiębiorstwo) dużo pieniędzy»przen.a) «nakłonić, zmusić kogoś do przyjęcia lub kupna czegoś wbrew jego woli, podstępem»Wpakować komuś zły towar.
Chciał mu wpakować uszkodzony zegarek.
b) «umieścić kogoś gdzieś pod przymusem, zwykle w miejscu dla niego niemiłym, niepożądanym»Wpakować chorego do łóżka.
Za kradzież wpakowano go do więzienia (do kryminału).
wpakować się - rzad. wpakowywać się1. pot. «wejść dokądś, na coś z trudem lub tam, gdzie się jest niepożądanym, niemile widzianym»Wszyscy wpakowali się do jednego przedziału.
Bezceremonialnie wpakować się do czyjegoś pokoju.
◊ Wpakować się w kabałę, w kłopoty itp. «narazić się na kłopoty, przysporzyć sobie kłopotów»2. pot. «najechać niespodziewanie na jakąś przeszkodę, wejść w coś niechcący; wpaść»Wpakował się w błoto.
Motocyklista wpakował się na drzewo, w rów.
Słownik języka polskiego . 2013.