charakteropatia

ż I, DCMs. \charakteropatiatii, blm

«zaburzenia osobowości, chorobowe zmiany charakteru wskutek organicznych zmian w nerwowym układzie ośrodkowym, np. po urazach mózgu, stanach zapalnych, zatruciach, przy padaczce, miażdżycy naczyń mózgowych i in.»

‹charakter + gr.›