wtarabanić się

dk VIa, \wtarabanić sięnię się, \wtarabanić sięnisz się, \wtarabanić siębań się, \wtarabanić sięnił się - wtarabaniać się ndk I, \wtarabanić sięam się, \wtarabanić sięasz się, \wtarabanić sięają się, \wtarabanić sięaj się, \wtarabanić sięał się

1. pot. «wejść na coś, do czegoś z trudem, z wysiłkiem; wgramolić się»

Wtarabanił się wreszcie na szczyt.

2. pot. «wejść dokądś siłą, bez pozwolenia; wpakować się»

Wtarabanił się bezceremonialnie do naszego pokoju.