- wydębić
- dk VIa, \wydębićbię, \wydębićbisz, \wydębićdęb, \wydębićbił, \wydębićbiony - rzad. wydębiać ndk I, \wydębićam, \wydębićasz, \wydębićają, \wydębićaj, \wydębićał, \wydębićany,pot. «uzyskać coś z trudem, wyciągnąć, wymusić coś od kogoś, na kimś, naleganiem, prośbami»
Wydębić od kogoś zwrot długu.
Wydębić na kimś przyrzeczenie.
Słownik języka polskiego . 2013.