- chciwiec
- m II, DB. \chciwiecwca, W. \chciwiecwcze a. \chciwiecwcu; lm M. \chciwiecwcy, DB. \chciwiecwców«człowiek chciwy»
Nienasycony, bezwzględny chciwiec.
Słownik języka polskiego . 2013.
chciwiec
Look at other dictionaries:
chciwiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. chciwiecwcze || chciwiecwcu; lm M. chciwiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś chciwy na pieniądze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nienażarty chciwiec. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chciwy — chciwywi, chciwywszy «pragnący, pożądający czegoś (zwłaszcza: pieniędzy, zysków); świadczący o czyimś pragnieniu; łapczywy, żądny, zachłanny» Chciwy sknera. Człowiek chciwy na pieniądze. Artysta chciwy sławy. Turyści chciwi wrażeń. ◊ Patrzeć,… … Słownik języka polskiego
chytrus — m IV, DB. a, Ms. chytrussie; lm M. te y (ci i), DB. ów 1. pot. «człowiek chytry, przebiegły, podstępny» 2. pot. «chciwiec, skąpiec» … Słownik języka polskiego
harpagon — m IV, DB. a, Ms. harpagonnie; lm M. ci i, te y, DB. ów «skąpiec, sknera, chciwiec» ‹od imienia bohatera komedii Moliera „Skąpiec › … Słownik języka polskiego
chciwus — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa, Mc. chciwussie pot., {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co chciwiec: Półtora tysiąca zdarł, chciwus. (Kam. R) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
