- wyjątek
- m III, D. \wyjątektku, N. \wyjątektkiem; lm M. \wyjątektki1. «rzecz niezwykła, odróżniająca się od innych, odbiegająca od normy; ktoś różniący się od innych pod jakimś względem»
Był chlubnym wyjątkiem na tle nieciekawego otoczenia.
Wybitne dzieła należą do wyjątków.
2. «odstępstwo od obowiązującego prawa, przyjętego obyczaju, przepisów»Wyjątek od zasady, od reguły.
Zrobić dla kogoś wyjątek.
Nie uznawać wyjątków.
◊ Bez wyjątku «nie pomijając, nie wyłączając nikogo, niczego»◊ Z wyjątkiem kogoś, czegoś «oprócz kogoś, czegoś, z wyłączeniem kogoś, czegoś, wyjąwszy kogoś, coś»◊ Z drobnymi, małymi wyjątkami, z niewielu wyjątkami «pomijając niewiele, niewielu; prawie zawsze»□ Nie ma reguły bez wyjątku.□ Wyjątki potwierdzają regułę.3. «fragment, urywek z większego tekstu, dzieła literackiego, utworu muzycznego itp.»Recytować wyjątki z „Pana Tadeusza".
4. «wyraz lub jego forma poprawne, chociaż niezgodne z normą w danym systemie językowym»Wyjątki w deklinacji.
Słownik języka polskiego . 2013.