Wykładowca literatury, matematyki.
Być wykładowcą na politechnice, na uniwersytecie.
Słownik języka polskiego . 2013.
wykładowca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. wykładowcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba prowadząca wykłady na wyższej uczelni, na kursach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Być wykładowcą na uniwersytecie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Maître de conférences — L appellation maître de conférences est employée pour désigner différents types d enseignants ou enseignants chercheurs. Sommaire 1 En France 2 En Belgique 3 Autres pays francophones 4 Hors des pays francophon … Wikipédia en Français
Academic rank — Academic organizations typically have a rather rigid set of ranks. Those listed below refer specifically to universities, although colleges and other institutions may follow a similar schema. Argentina (National Universities)Academic… … Wikipedia
Grammaire du polonais — Grammaire polonaise Article principal : Polonais. La gammaire polonaise est l étude de la morphologie et de la syntaxe de la langue polonaise. Sommaire 1 Morphologie du polonais 1.1 Le nom 1.1.1 Genre et nombre … Wikipédia en Français
Grammaire polonaise — Article principal : Polonais. La grammaire polonaise est l étude de la morphologie et de la syntaxe de la langue polonaise. Le polonais partage des caractéristiques avec la plupart des autres langues slaves : déclinaisons (sept… … Wikipédia en Français
dydaktyk — m III, DB. a, N. dydaktykkiem; lm M. dydaktykycy, DB. ów «specjalista w dziedzinie dydaktyki, wykładowca dydaktyki; dobry pedagog, człowiek mający zdolności dydaktyczne» … Słownik języka polskiego
etyk — m III, DB. a, N. etykkiem; lm M. etykycy, DB. ów rzad. «autor rozpraw o etyce, pisarz poruszający zagadnienia etyki; wykładowca etyki» … Słownik języka polskiego
magister — m IV, DB. magistertra, Ms. magistertrze; lm M. magistertrzy a. magistertrowie 1. «tytuł nadawany osobom, które ukończyły pełne studia wyższe; osoba mająca ten tytuł» 2. pot. «aptekarz, magister farmacji» 3. hist. «w średniowieczu: wykładowca… … Słownik języka polskiego
nauczyciel — m I, DB. a; lm M. e, D. i «człowiek trudniący się (najczęściej zawodowo) uczeniem kogoś, wykładowca jakiegoś przedmiotu, udzielający lekcji» Nauczyciel fizyki, matematyki. Nauczyciel języka francuskiego. Nauczyciel tańca, śpiewu. Nauczyciel… … Słownik języka polskiego
nielogiczny — nielogicznyni «niezgodny z wymaganiami logiki, rozumujący wbrew zasadom logiki; bezsensowny» Nielogiczny plan. Nielogiczne rozumowanie. Nielogiczny wykładowca. Nielogiczni rozmówcy … Słownik języka polskiego
