- wykręcić
- dk VIa, \wykręcićcę, \wykręcićcisz, \wykręcićkręć, \wykręcićcił, \wykręcićcony - wykręcać ndk I, \wykręcićam, \wykręcićasz, \wykręcićają, \wykręcićaj, \wykręcićał, \wykręcićany1. «kręcąc odłączyć coś od czegoś, wyjąć, wyciągnąć coś skądś ruchem obrotowym»
Wykręcić śrubkę.
Wykręcić żarówkę z lampy.
2. «kręcąc zmienić położenie czegoś, odwrócić coś w inną stronę, wyprowadzić z właściwego położenia, przekrzywić, wygiąć, odkształcić»Wykręcić szyję do tyłu.
Wykręcać głowę w prawo i w lewo, żeby coś zobaczyć.
∆ Wykręcić nogę, stopę, rękę «nadwerężyć staw nogi, stopy, ręki przez niewłaściwy ruch, niewłaściwe stąpnięcie»∆ Wykręcić komuś ręce «chwyciwszy kogoś mocno za ręce unieruchomić je, odgiąwszy do tyłu»∆ Wykręcić bieliznę «skręcając w rękach mokrą bieliznę, wycisnąć z niej wodę; wyżąć bieliznę»3. «zmienić kierunek ruchu; skręcić»Furmanka wykręciła w lewo.
Samochód wykręcił w stronę parkingu.
wykręcić się - wykręcać się1. «kręcąc się zmienić pozycję, kierunek ruchu; odwrócić się»Wykręcić się na pięcie.
Wykręcił się do okna.
2. «uniknąć czegoś używszy wybiegu, podstępu; wymówić się od czegoś; wykpić się, wywinąć się»Wykręcić się od odpowiedzialności, od kary.
◊ pot. Wykręcić się sianem «znaleźć wyjście, wyplątać się z przykrej, niewygodnej sytuacji bez wielkich trudności, dość łatwo»
Słownik języka polskiego . 2013.