- wyładować
- dk IV, \wyładowaćduję, \wyładowaćdujesz, \wyładowaćduj, \wyładowaćował, \wyładowaćowany - wyładowywać ndk VIIIa, \wyładowaćowuję, \wyładowaćowujesz, \wyładowaćowuj, \wyładowaćywał, \wyładowaćywany1. «wynieść, wyjąć z czegoś ładunek; opróżnić coś (np. wagon, statek) z ładunku; rozładować, wypakować»
Wyładować ciężarówkę, barkę.
Wyładować towar z wozu.
2. «dać ujście, upust czemuś (np. energii, nienawiści)»Wyładować na kimś złość, gniew.
3. «ładując napełnić coś; naładować, napakować, wypchać»Wyładować teczkę książkami.
Dobrze wyładowany portfel.
Magazyn wyładowany towarem.
wyładować się - wyładowywać się1. «o większej grupie osób: wyjść wydostać się, zwykle z jakiegoś pojazdu»Podróżni wyładowali się z autobusu.
2. «znaleźć ujście dla swojej energii, temperamentu, stanów uczuciowych; o stanach uczuciowych, temperamencie: zostać wyładowanym»Wyładować się w awanturach.
Młodzieńczy temperament wyładował się w sporcie.
3. fiz. «o elektroskopie, kondensatorze itp.: zostać pozbawionym ładunku elektrycznego; rozładować się»Kondensator się wyładował.
Słownik języka polskiego . 2013.