wypaprać

dk IX, \wypapraćprzę, \wypapraćprzesz, \wypapraćpaprz, \wypapraćał, \wypapraćany

1. pot. «pobrudzić, powalać»

Wypaprać palce tuszem.

Wypaprana koszula.

2. pot. «zużyć coś nieumiejętnie, nieoszczędnie, bez potrzeby; zmarnować»

Wypaprał całą farbę.

wypaprać się pot. strona zwrotna czas. wypaprać w zn. 1

Wypaprać się mąką, atramentem, farbą.