- wypisać
- dk IX, \wypisaćpiszę, \wypisaćpiszesz, \wypisaćpisz, \wypisaćał, \wypisaćany - wypisywać ndk VIIIa, \wypisaćsuję, \wypisaćsujesz, \wypisaćsuj, \wypisaćywał, \wypisaćywany1. «pisząc sporządzić coś (np. dokument, kwit), wypełnić druk, formularz; napisać coś starannie, wyraźnie, dużymi literami»
Wypisać zaświadczenie, przepustkę, receptę.
Wypisać kartki z cenami.
◊ Mieć coś wypisane na czole, na twarzy, w oczach «mieć wygląd zewnętrzny świadczący o charakterze, nastroju, usposobieniu posiadacza»◊ pot. Wypisz, wymaluj «dokładnie taki sam, tak samo»2. «przepisać wyjątek z większej całości, wynotować coś z czegoś»Wypisać numery książek z katalogu.
Wypisać cytat z poematu.
3. «zrobić rejestr, wyliczyć na piśmie; spisać»Wypisać sobie sprawy do załatwienia.
Wypisać listę zakupów.
4. «wykreślić kogoś z listy, np. chorych w szpitalu, uczestników klubu, czytelni»Został wypisany ze szpitala na własną prośbę.
Wypisać dziecko ze szkoły.
5. «pisząc zużyć coś»Wypisać dwa wkłady do długopisu.
Wypisać morze atramentu na jakiś temat.
wypisać się - wypisywać się1. «zrezygnować z członkostwa, z uczestnictwa w czymś; o chorym: opuścić szpital»Wypisać się z biblioteki.
2. «zostać wypisanym, zużytym przez pisanie»Atrament wypisał się.
3. «pisząc wypowiedzieć się, sformułować myśli na piśmie»Z wielką łatwością umiał się wypisać.
Pozwolić komuś się wypisać.
Słownik języka polskiego . 2013.