wyszkolić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. szkolić (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szkolić się – wyszkolić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zdobywać umiejętności, wykształcenie w jakiejś dziedzinie; uzupełniać wykształcenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szkolić się na mechanika, operatora, kierowcę. Wyszkolić się na kursie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przysposobić — dk VIa, przysposobićbię, przysposobićbisz, przysposobićsób, przysposobićbił, przysposobićbiony przysposabiać ndk I, przysposobićam, przysposobićasz, przysposobićają, przysposobićaj, przysposobićał, przysposobićany 1. «uczynić odpowiednim,… … Słownik języka polskiego
szkolić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, szkolićlę, szkolićli, szkol || szkól, szkolićlony {{/stl 8}}– wyszkolić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} kształcić, dokształcać kogoś w określonej dziedzinie, najczęściej w trybie skróconym, na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podszkolić — dk VIa, podszkolićlę, podszkolićlisz, podszkolićszkol, podszkolićlił, podszkolićlony «nauczyć czegoś w pewnym stopniu, częściowo wyszkolić; poduczyć» Podszkolić pracowników. Podszkolić załogę. Podszkolić uczniów … Słownik języka polskiego
wyćwiczyć — dk VIb, wyćwiczyćczę, wyćwiczyćczysz, wyćwiczyćicz, wyćwiczyćczył, wyćwiczyćczony «ćwicząc nauczyć czegoś, wydoskonalić kogoś lub coś, wprawić, wyszkolić» Doskonale wyćwiczone wojsko. Wyćwiczyć rękę w rysunku, w rysowaniu. Wyćwiczyć mięśnie szyi … Słownik języka polskiego
wyszkolenie — n I 1. rzecz. od wyszkolić. 2. «umiejętności zdobyte w jakiejś dziedzinie (np. w sporcie, w wojsku); wykształcenie (zwłaszcza zawodowe)» Wyszkolenie muzyczne, techniczne. Mieć braki w wyszkoleniu … Słownik języka polskiego
wyszkolenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. wyszkolić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejętności w jakiejś dziedzinie zdobyte dzięki szkoleniu,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień