wytrącić

wytrącić
dk VIa, \wytrącićcę, \wytrącićcisz, \wytrącićtrąć, \wytrącićcił, \wytrącićcony - wytrącać ndk I, \wytrącićam, \wytrącićasz, \wytrącićają, \wytrącićaj, \wytrącićał, \wytrącićany
1. «trąciwszy wyrzucić, usunąć skądś, sprawić, że coś wypadnie»

Wytrącić komuś szklankę, rewolwer z ręki.

◊ Wytrącić komuś argumenty, wytrącić komuś broń z ręki «pozbawić kogoś argumentów, podstaw do obrony, do działania; udaremnić komuś coś»
2. «wyrwać kogoś z jakiegoś stanu»

Wytrącić kogoś z normalnego trybu życia, ze snu.

◊ Wytrącić kogoś z równowagi «sprawić, że ktoś straci równowagę, spokój, opanowanie; zdenerwować kogoś»
3. «w procesach chemicznych, fizycznych: wyodrębnić, oddzielić, wydzielić»

Kwasy mineralne wytrącają garbnik z roztworów.

Białko wytrącone z mleka.

wytrącić się - wytrącać się «w procesach chemicznych, fizycznych: wyodrębnić się, oddzielić się, wydzielić się»

Z roztworu wytrącił się osad.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • wytrącić — komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki argument… …   Słownik frazeologiczny

  • wytracić — dk VIa, wytracićcę, wytracićcisz, wytracićtrać, wytracićcił, wytracićcony wytracać ndk I, wytracićam, wytracićasz, wytracićają, wytracićaj, wytracićał, wytracićany, książk. «zniszczyć, zgładzić, pozabijać wiele osób, zwierząt» Wytracono całą… …   Słownik języka polskiego

  • wytrącać – wytrącić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}broń z ręki {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawiać przeciwnika środków działania, argumentów w dyskusji itp., uniemożliwiać mu dalszy spór, słowną obronę lub atak : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytrącić komuś broń z ręki,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytracać – wytracić szybkość [prędkość] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jadąc jakimś pojazdem, stopniowo zmniejszać jego szybkość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zacznij już wytracać szybkość, bo zaraz wjeżdżamy do miasta. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytrącać się – wytrącić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o składniku (składnikach) czegoś: oddzielać się, wydzielać się, np. z roztworu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z roztworu wytrącają się kryształy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytrącać – wytrącić [wyprowadzać – wyprowadzić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}z równowagi {{/stl 13}}{{stl 7}} burzyć czyjś spokój wewnętrzny, powodować, że ktoś traci panowanie nad własnymi emocjami, reakcjami; zdenerwować kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego sposób rozmowy ze mną… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytrącać — Wytrącić komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki… …   Słownik frazeologiczny

  • oręż — Wytrącić komuś oręż (z ręki) zob. wytrącić. Złożyć, rzucić oręż zob. broń 4 …   Słownik frazeologiczny

  • równowaga — Wytrącić, wyprowadzić kogoś z równowagi «sprawić, że ktoś stracił spokój, odporność psychiczną; zdenerwować, zirytować»: Ogłoszenie kolejnej przerwy ostatecznie wyprowadziło z równowagi posłów opozycji. Część z nich wyszła z sali. ŻW 18/12/2001.… …   Słownik frazeologiczny

  • argument — 1. Argument siły «przewaga wykorzystywana w bezwzględny sposób»: Dla Ribbentropa, do którego przemawiały wyłącznie argumenty siły tym skuteczniejsze, im większą dysponowały liczbą dywizji, czołgów, samolotów, okrętów, dział i bogactw naturalnych …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”