wyznawczyni

wyznawczyni
ż I, DCWMs. \wyznawczynini; lm D. \wyznawczyniyń
forma ż. od wyznawca
a) w zn. 1:

Wyznawczyni kościoła rzymskokatolickiego.

b) w zn. 2:

Wyznawczyni jakichś poglądów.

Wyznawczyni emancypacji, wolności kobiet.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • anglikanka — ż III, CMs. anglikankance; lm D. anglikankanek «wyznawczyni anglikanizmu, członkini kościoła anglikańskiego» …   Słownik języka polskiego

  • buddyjka — ż III, CMs. buddyjkajce; lm D. buddyjkajek «wyznawczyni buddyzmu» …   Słownik języka polskiego

  • chrześcijanka — ż III, CMs. chrześcijankance; lm D. chrześcijankanek «wyznawczyni religii chrześcijańskiej» …   Słownik języka polskiego

  • izraelitka — ż III, CMs. izraelitkatce; lm D. izraelitkatek 1. Izraelitka «kobieta należąca do narodu żydowskiego w epoce Starego Testamentu» 2. przestarz. «wyznawczyni judaizmu; żydówka» …   Słownik języka polskiego

  • kalwinistka — ż III, CMs. kalwinistkatce; lm D. kalwinistkatek «wyznawczyni kalwinizmu» …   Słownik języka polskiego

  • protestantka — ż III, CMs. protestantkatce; lm D. protestantkatek «wyznawczyni protestantyzmu» …   Słownik języka polskiego

  • żydówka — ż III, CMs. żydówkawce; lm D. żydówkawek 1. Żydówka «kobieta narodowości żydowskiej» 2. «wyznawczyni judaizmu» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”