wyzwoleniec

m II, DB. \wyzwolenieceńca, W. \wyzwolenieceńcu a. \wyzwolenieceńcze; lm M. \wyzwolenieceńcy, DB. \wyzwolenieceńców

1. daw. «ten, kto został wyzwolony z niewoli, kto odzyskał wolność»

Wyzwoleńcy greccy, rzymscy, cesarscy.

Warstwa wyzwoleńców.

Przybyli wyzwoleńcy z jasyru.

2. daw. «w szkołach średniowiecznych: wyższy stopień naukowy»

Bakałarzem został, a po dwóch latach wyzwoleńcem.