wyżreć

dk XI, \wyżrećżrę, \wyżrećżresz, \wyżrećżryj, \wyżrećżarł, \wyżrećżarty, \wyżrećżarłszy - wyżerać ndk I, \wyżrećam, \wyżrećasz, \wyżrećają, \wyżrećaj, \wyżrećał, \wyżrećany

1. «o zwierzętach, także pogardliwie, czasem żartobliwie o ludziach: zjeść wszystko, co było, wyjeść, objeść coś doszczętnie i z łapczywością»

Szczury wyżerały kurom jedzenie z koryta.

Wyżarli wszystkie zapasy ze spiżarni.

2. «o kwasie, rdzy, chorobie itp.: spowodować uszkodzenia, ubytki w czymś; przeżreć, zniszczyć coś, wygryźć, wypalić»

Rdza wyżarła wgłębienia w okuciach drzwi.

Pylica, gruźlica wyżarła płuca.

Dziury w ubraniu wyżarte kwasem solnym.

przen.

Dym wyżerał oczy.