- chlastać
- ndk I, \chlastaćam, \chlastaćasz, \chlastaćają, \chlastaćaj, \chlastaćał, \chlastaćany a. IX, chlaszczę, chlaszczesz, chlaszcz - chlasnąć dk Va, \chlastaćnę, chlaśniesz, chlaśnij, \chlastaćnął, \chlastaćnęła, \chlastaćnęli, chlaśnięty, \chlastaćnąwszy1. «uderzać z pluskiem, chlupotem; wydawać plusk, chlupot»
Deszcz chlasta w szyby.
Burza chlastała deszczem.
Rzeka chlaszcze o łódź.
Chlaszczące fale jeziora.
2. «bić, ciąć, uderzać z rozmachem i świstem; rozdzierać, rozrywać gwałtownie»Chlastać konia batem.
Chlasnąć kogoś szablą.
Gałąź chlasnęła po twarzy.
Chlasnąć płaszcz na pół.
◊ rzad. Chlastać językiem «mówić coś niepotrzebnie, nieostrożnie, gwałtownie, ostro»chlastać się - chlasnąć się1. «uderzać, bić, ciąć siebie samego»Koń chlastał się ogonem po bokach.
Chlasnąć się przy goleniu.
2. «uderzać, bić, ciąć siebie nawzajem»Chlastać się szablami podczas pojedynku.
Słownik języka polskiego . 2013.