zagryźć — wargi, usta «powstrzymać jęk, krzyk, śmiech itp., przygryzając wargi»: Maciuś zagryzł wargi, żeby nie wybuchnąć płaczem. J. Korczak, Maciuś. (...) ciotka przestraszyła się. Zagryzła usta. Janusz zrozumiał, że powiedział coś bardzo nietaktownego.… … Słownik frazeologiczny
zagryźć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zagryzać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zagryźć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zagryzać się I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zagryźć się II {{/stl 13}}{{stl 33}} stracić zdrowie lub życie z powodu ciągłych zmartwień, wyrzutów sumienia itp. :{{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zagryzać — → zagryźć … Słownik języka polskiego
zagryzać — Zagryźć wargi, usta «powstrzymać jęk, krzyk, śmiech itp., przygryzając wargi»: Maciuś zagryzł wargi, żeby nie wybuchnąć płaczem. J. Korczak, Maciuś. (...) ciotka przestraszyła się. Zagryzła usta. Janusz zrozumiał, że powiedział coś bardzo… … Słownik frazeologiczny
pozagryzać — dk I, pozagryzaćam, pozagryzaćasz, pozagryzaćają, pozagryzaćaj, pozagryzaćał, pozagryzaćany «zwykle o zwierzętach: zagryźć wiele osób lub zwierząt, jedno po drugim» Wilki pozagryzały jagnięta. pozagryzać się «o zwierzętach: zagryźć jedno drugie»… … Słownik języka polskiego
zagryzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zagryzaćam, zagryzaća, zagryzaćają, zagryzaćany {{/stl 8}}– zagryźć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, zagryzaćgryzę, zagryzaćgryzie, zagryzaćgryź, zagryzaćgryzł, zagryzaćgryzła, zagryzaćgryźli, zagryzaćgryziony {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przegryźć — dk XI, przegryźćgryzę, przegryźćgryziesz, przegryźćgryź, przegryźćgryzł, przegryźćgryźli, przegryźćgryziony, przegryźćgryzłszy przegryzać ndk I, przegryźćam, przegryźćasz, przegryźćają, przegryźćaj, przegryźćał, przegryźćany 1. «przeciąć gryząc… … Słownik języka polskiego
przekąsić — dk VIa, przekąsićkąszę, przekąsićsisz, przekąsićkąś, przekąsićsił, przekąsićkąszony «zjeść trochę dla zaspokojenia głodu, zjeść coś między regularnymi posiłkami, przegryźć; zjeść coś po wypiciu wódki, zagryźć, zakąsić» Przed obiadem trzeba coś… … Słownik języka polskiego
warga — ż III, CMs. wargardze; lm D. warg 1. «każdy z dwóch fałdów skórnych ograniczający od przodu otwór ustny wielu kręgowców, u ssaków i człowieka silnie umięśniony, ruchomy» Dolna, górna warga. Blade, czerwone, wąskie, cienkie, grube, wydatne, pełne… … Słownik języka polskiego
