zajrzeć

dk VIIb, \zajrzećjrzę, \zajrzećjrzysz, \zajrzećjrzyj, \zajrzećjrzał, \zajrzećjrzeli, reg. zaglądnąć dk Va, \zajrzećnę, \zajrzećniesz, \zajrzećnij, \zajrzećnął, \zajrzećnęła, \zajrzećnęli, \zajrzećnąwszy - zaglądać ndk I, \zajrzećam, \zajrzećasz, \zajrzećają, \zajrzećaj, \zajrzećał

1. «sięgnąć wzrokiem w głąb czegoś»

Zajrzeć przez okno do pokoju.

Zaglądać przez dziurkę od klucza.

Zajrzeć komuś w oczy.

◊ Głód, bieda, nędza itp. zagląda do kogoś, dokądś, komuś w oczy itp. «głód, bieda, nędza zaczyna komuś dokuczać»

◊ Śmierć zajrzała komuś w oczy «komuś zagraża śmierć, ktoś jest bliski śmierci»

◊ Zaglądać do książki, do czasopisma, dziennika itp. «czytać coś od czasu do czasu; szukać czegoś; sprawdzać coś w jakimś tekście»

◊ pot. Zaglądać do kieliszka, do butelki «lubić nadmiernie alkohol; pić, popijać»

□ Darowanemu koniowi w zęby nie zaglądają (nie zaglądaj) «nie można wybredzać, jeżeli się jakąś rzecz otrzymuje w prezencie»

przen. Księżyc zagląda przez okno.

Kwiaty, drzewa zaglądają do pokoju.

2. «wstąpić, zajść, zajechać dokądś na krótko, wpaść gdzieś na chwilę, odwiedzić kogoś przy okazji»

Od czasu do czasu zaglądał do Warszawy.

Często zaglądał do rodziców.

Zajrzyj kiedyś do nas.