zatrajkotać

dk IX, \zatrajkotaćoczę (\zatrajkotaćocę), \zatrajkotaćoczesz (\zatrajkotaćocesz), \zatrajkotaćocz, \zatrajkotaćał, rzad. I, \zatrajkotaćam, \zatrajkotaćasz, \zatrajkotaćają, \zatrajkotaćaj

1. pot. «powiedzieć coś szybko, głośno; zacząć szybko, dużo mówić»

Przekupki zatrajkotały na wyścigi.

2. pot. «zagadać, zagłuszyć, nie dopuścić do głosu»

Zatrajkotała go, nie zdołał się wytłumaczyć.

3. pot. «wydać łoskot, warkot, zaturkotać, zagrzechotać»

Zatrajkotała maszyna do szycia.

Nagle zatrajkotał karabin maszynowy.